معنی ول چو - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ گویش مازندرانی

(زَ / زِ شِ کَ)

ول گوی. ول گوینده. در تداول، کسی که سخن بی معنی و بیهوده گوید. رجوع به ’ول’ و ’ول گفتن’ شود

(زَ / زِ خوَرْ / خُرْ)

ول چرنده. شخص بی باعث و بانی و افسارسرخود. (لغات عامیانۀ جمال زاده)

((وِ چَ))

ول چرنده، شخص بی باعث و بانی و افسار سرخود

چوبی که در دو سمت گردن گاو قرار گرفته و بوسیله ی ریسمانی.، ابل چو

از اجزای خیش، چوبی که به گردن حیوان اندازند و دسته ی چوبی

تیر وسط اتاق که زیر پلور گذاشته شود، ستون بنا

سرشاخه ی درخت که از آن هیزم گیرندخار و خاشاک سرشاخه های خشک.، شایعه

از ابزار مربوط به گاوآهن

نوعی خانه ی چوبی که به نسبت سایر بناهای سنتی منطقه در مقابل

لات بی سر و پا، بی فرهنگ، بی بندوبار

نحویده

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما